پژوهشی خیره‌کننده: مرگ اجتناب‌ناپذیر جهان و ابعاد جدید آن

درک ما از سرنوشت نهایی جهان به‌تازگی دست‌خوش تغییرات شگفت‌آوری شده است. نتیجه‌ی تحقیقات جدید نشان می‌دهد که مرگ جهان، یعنی زمانی که ماده و انرژی موجود در کیهان به پایان می‌رسند، ممکن است بسیار زودتر از تصورات قبلی رخ دهد. اگرچه این اتفاق بسیار دورتر از بازه‌ی عمر انسان‌هاست، اما همچنان معنی‌دار است. این دستاورد علمی با تکیه بر تابش‌هایی شبیه به تابش هاوکینگ، ایده‌های پیشین را به چالش کشیده و آینده‌ی جهان را در نوری تازه قرار می‌دهد.

کشف جدید: بازنگری در پایان جهان

پژوهش جدید، که بر پایه محاسبات دقیق ایجاد شده، نشان می‌دهد که پایان جهان ممکن است در حدود ⁷⁸10 سال آینده رخ دهد. این فرضیه بسیار زودتر از تخمین قبلی (حدود ¹¹⁰⁰10 سال) است. هاینو فالکه، اخترفیزیک‌دان دانشگاه رادبود در هلند و یکی از پژوهشگران این تحقیق، اظهار دارد:

“بنابراین پایان نهایی جهان خیلی زودتر از آنچه انتظار می‌رفت اتفاق می‌افتد، اما خوشبختانه همچنان زمان خیلی زیادی باقی مانده است.”

– هاینو فالکه

این پژوهش، ادامه‌ی مقاله‌ای در سال 2023 است که نشان داد تابش هاوکینگ فقط محدود به سیاه‌چاله‌ها نیست. این تابش می‌تواند در اطراف اجرام دیگر مانند کوتوله‌های سفید و ستاره‌های نوترونی نیز رخ دهد. بدین ترتیب، جهان ما روند تبخیر و از هم پاشیدن را سریع‌تر طی خواهد کرد.

تابش هاوکینگ: فراتر از سیاه‌چاله‌ها

مفهوم تابش هاوکینگ، که استفان هاوکینگ در دهه‌ی 1970 مطرح کرد، به خروج ذرات از اطراف افق رویداد سیاه‌چاله‌ها اشاره دارد، اما تحقیقات اخیر بخشی از این نگاه سنتی را تغییر داده‌اند. اکنون می‌دانیم که اجرام کم‌چگال‌تر نیز می‌توانند از طریق تابشی مشابه، به تدریج انرژی خود را از دست بدهند. این پدیده که قبلاً تنها در خمیدگی‌های شدید فضازمان مشاهده می‌شد، می‌تواند در میدان‌های گرانشی ضعیف‌تر مانند اطراف کوتوله‌های سفید نیز رخ دهد.

مطالعه جدید، بر این اساس استوار است که سیاه‌چاله‌ها، ستاره‌های نوترونی و کوتوله‌های سفید همه در طول یک دوره زمانی بسیار طولانی در نهایت تبخیر خواهند شد. از این منظر، زمان لازم برای تبخیر کوتوله‌های سفید به‌عنوان معیار مهمی برای تعیین طول عمر باقی‌مانده جهان شناخته می‌شود.

مدت زمان تبخیر اجرام: مقایسه‌ای جذاب

تبخیر اجرام مختلف کیهانی به طول زمانی متغیر نیاز دارد. به‌طور مثال، یک سیاه‌چاله چندین میلیارد سال طول می‌کشد تا تبخیر شود، در حالی که ستاره نوترونی تقریباً همان بازه زمانی را تجربه می‌کند. کوتوله‌های سفید، به دلیل کم‌چگالی بودنشان، بیشترین زمان را برای تبخیر نیاز دارند و همین امر آن‌ها را به معیاری برای محاسبه طول عمر جهان تبدیل کرده است.

بر اساس محاسبات جدید، زمان تبخیر کوتوله‌های سفید حدود ⁷⁸10 سال است. این عدد در مقایسه با عمر ⁹⁶10 ساله مورد نیاز برای تبخیر سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم و طول عمر بسیار بلند هاله‌های ماده تاریک (حدود ¹³⁵10 سال)، به طرز قابل توجهی کوتاه‌تر است.

تأثیرات این یافته بر درک کیهانی

این پژوهش نه تنها تصویر ما از آینده‌ی جهان را تغییر می‌دهد، بلکه فرصت‌هایی برای بررسی‌های بیشتر در زمینه‌ی مکانیسم‌های کیهانی ایجاد می‌کند. با در دست داشتن این اطلاعات، دانشمندان می‌توانند برهم‌کنش میان تابش هاوکینگ و اجرام کم‌چگال‌تر را بیشتر بررسی کرده و اثرات بالقوه آن بر فیزیک بنیادی را مطالعه کنند.

اگرچه این اعداد هیچ خطر فوری برای بشریت ایجاد نمی‌کنند، اما نشان‌دهنده‌ی پیچیدگی شگفت‌آور و زیبایی ذاتی کیهان است. حتی در مراحل نهایی، جهان همچنان پویایی‌های جذابی برای مطالعه ارائه می‌دهد که قابل تامل است.

افق‌های آینده: آیا بشر می‌تواند دوام آورد؟

یکی از سوالات بزرگ و فلسفی که این یافته‌ها مطرح می‌کنند این است که آیا بشریت یا تمدن‌های پیشرفته دیگر می‌توانند برای طولانی‌ترین بازه‌های ممکن همچنان به حیات خود ادامه دهند؟ اگرچه اکثر مدل‌ها پیش‌بینی می‌کنند که انسان‌ها تا زمان تبخیر کوتوله‌های سفید از بین خواهند رفت، اما پژوهشگران امیدوارند که پیشرفت‌های علمی آینده برخی چالش‌های این دوره را حل کنند.

نتیجه‌گیری نهایی

پژوهش جدید به ما نشان می‌دهد که جهان فراگیر و باعظمت پیرامونمان، دارای تاریخ انقضای کوتاه‌تری از آنچه قبلاً تصور می‌شد است. با این حال، این پیش‌بینی نباید موجب ناامیدی شود، بلکه باید فرصتی برای گسترش مرزهای دانش بشری باشد. از شما دعوت می‌کنیم نظرات خود را درباره‌ی این موضوع شگفت‌انگیز در بخش دیدگاه‌ها با ما به اشتراک بگذارید. آینده‌ی کیهانی را چگونه تصور می‌کنید؟