انقراض پرمین، که بهعنوان مرگ بزرگ شناخته میشود، یکی از مهیبترین بحرانهای زیستی در تاریخ زمین بود؛ اما کشفیات جدید نشان میدهد گیاهان برخلاف بسیاری از گونهها توانستند با قدرت از این رویداد جان سالم به در برند. چرا و چگونه این امکانپذیر شد؟ بیایید به عمق ماجرا برویم.
چه چیزی باعث “مرگ بزرگ” شد؟
حدود ۲۵۲ میلیون سال پیش، فوران گسترده سیستم آتشفشانی تلههای سیبری سطح دیاکسید کربن را به شدت بالا برد و اقیانوسها را اسیدی کرد. این تغییرات باعث فروپاشی اکوسیستمهای دریایی و نابودی بسیاری از گونهها شد. اما وضعیت خشکیها چگونه بود؟ پاسخ جذابی در لایههای فسیلی خاکستر در سینکیانگ چین یافته شده است.
پناهگاههای طبیعی: راز بقا
در حالی که بسیاری از جانوران روی خشکیها به دلیل تغییرات زیستمحیطی نابود شدند، گیاهان از تطبیقپذیری بینظیرشان بهره بردند. در مناطقی با رطوبت بالا، مانند شمال شرقی چین، جنگلهای ژیمنوسپرم که تولیدکننده بذر بودند، به همراه سرخسهای کوچک به رشد خود ادامه دادند. یافتهها نشان میدهد که گیاهان نهتنها به آسانی نابود نشدند، بلکه تغییرات آهسته و تدریجی گونهها منجر به تطبیق آنها با شرایط بد آبوهوایی شد.
تاریخگذاری دقیق فسیلها
وجود کریستالهای زیرکن در لایههای خاکستر این مناطق، به دانشمندان امکان تاریخگذاری دقیقتر لایههای سنگی را فراهم کرد. پژوهشگران دریافتند که گیاهان در طول این بحران جهانی نه با انقراض ناگهانی بلکه با تغییرات تدریجی مواجه شدند. این شواهد از مناطقی مانند آرژانتین و آفریقا نیز تأیید شده است.
“من این پدیده را بحران خشکیها مینامم، نه انقراض.”
– رابرت گاستالدو، استاد زمینشناسی کالج کولبی
آیا تغییرات اقلیمی امروز مشابه است؟
انقراض پرمین همانند بحران تغییرات اقلیمی امروز مرتبط با انتشار گسترده گازهای گلخانهای بود. این مشابهت تاریخی به دانشمندان دیدگاه جدیدی از آینده ارائه میدهد. سطح فعلی دیاکسید کربن هنوز به مرزهای آن زمان نرسیده اما نرخ افزایش آن هشداردهنده است. حافظه زمین در دل سنگها، داستانهایی از بقای طبیعت در سختترین شرایط تاریخی روایت میکند.
نتیجهگیری
یافتههای جدید نهتنها دیدگاه ما را به چگونگی بقا در بحرانهای جهانی تغییر میدهند، بلکه به ما یادآور میشوند که طبیعت دارای مکانیسمهای منحصربهفردی برای مقاومت در برابر شرایط سخت است. میتوانیم با درک بهتر این مکانیسمها، راهحلهایی برای مقابله با تغییرات اقلیمی امروز بیابیم.
دیدگاه ها