میکروپلاستیک‌ها اکنون به یکی از چالش‌های بزرگ زیست‌محیطی و بهداشتی جهان تبدیل شده‌اند. این ذرات کوچک تقریباً در تمامی نقاط بدن انسان مانند جریان خون، کبد، و ریه‌ها یافت می‌شوند. بسیاری از ما از راه‌های مرسوم مانند نوشیدن از بطری‌های پلاستیکی یک‌بارمصرف یا مصرف چای کیسه‌ای با آن‌ها مواجه شده‌ایم. اما کشف جدید نشان می‌دهد جویدن آدامس نیز می‌تواند صدها میکروپلاستیک را وارد بدن ما کند. این مقاله به بررسی این یافته جدید، تأثیرات آن بر سلامت انسان، و راهکارهای پیشگیری از آن می‌پردازد.
میکروپلاستیک‌ها؛ همراهان ناخواسته در زندگی روزمره
میکروپلاستیک‌ها، ذرات کوچکی از پلاستیک هستند که کمتر از 5 میلی‌متر قطر دارند. این ذرات از منابع مختلفی وارد محیط زیست و بدن انسان می‌شوند. نمونه‌هایی شامل بسته‌بندی‌های پلاستیکی، لوازم بهداشتی، لباس‌های پلی‌استری و حتی فعالیت‌های روزمره مانند بازسازی خانه و سنباده زدن رنگ‌های قدیمی هستند. داده‌ها نشان می‌دهند یک چای کیسه‌ای پلاستیکی می‌تواند بیش از ۱۰ میلیارد ذره میکروپلاستیک را به فنجان چای آزاد کند. حال، آدامس نیز به این لیست طولانی از منابع میکروپلاستیک‌ها اضافه شده است.
آدامس؛ منبع پنهان میکروپلاستیک‌ها
آدامس‌ها معمولاً شامل مولکول‌های بلندی به نام پلیمر هستند. برخی از این پلیمرها طبیعی و از شیره درختان استخراج می‌شوند، اما بسیاری از برندها از پلیمرهای مصنوعی مشتق‌شده از محصولات پتروشیمی استفاده می‌کنند. این پلیمرها شباهت زیادی به پلاستیک دارند و برخی از آن‌ها عملاً پلاستیک هستند. مطالعات نشان می‌دهد که هنگام جویدن آدامس، ذرات میکروسکوپی از این ترکیبات آزاد می‌شوند و در بزاق ما باقی می‌مانند.
“یک تکه آدامس می‌تواند صدها یا حتی هزاران ذره میکروپلاستیک را وارد دهان کند که ممکن است در نهایت بلعیده شوند.”
– محققان دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس
نتایج تحقیقات جدید
تحقیقاتی که در نشست انجمن شیمی آمریکا ارائه شد، نشان داد که حتی آدامس‌های به‌ظاهر طبیعی و ارگانیک نیز قادر به آزادسازی میکروپلاستیک‌ها هستند. در آزمایشات انجام شده با ده برند مختلف آدامس (پنج طبیعی و پنج مصنوعی)، محققان ذرات پلاستیکی به اندازه ۲۰ میکرومتر یا بیشتر را در بزاق داوطلب‌ها یافتند. این اندازه برابر با قطر نازک‌ترین موی انسان است و می‌تواند در بدن انسان تأثیراتی داشته باشد.
ریسک‌های میکروپلاستیک‌ها و نانوپلاستیک‌ها
یکی از نگرانی‌های اصلی درباره پلاستیک‌ها، احتمال جذب آن‌ها توسط سلول‌های بدن انسان است. نانوپلاستیک‌ها، ذراتی که بسیار کوچک‌تر از میکروپلاستیک‌ها هستند، وارد سلول‌ها می‌شوند و مشکلاتی مانند تولید مواد سمی ایجاد می‌کنند. این در حالی است که میکروپلاستیک‌های بزرگ‌تر، مانند آنچه در بزاق داوطلبان کشف شد، هنوز موضوعی مبهم برای تأثیر سلامتی هستند.
آیا جویدن آدامس خطرناک است؟
در حال حاضر نمی‌توان به‌صورت قطعی گفت که جویدن آدامس به خودی خود خطرناک است. اندازه میکروپلاستیک‌ها و عدم وجود اطلاعات دقیق درباره اثرات ذرات بزرگ‌تر بر بدن، مسائل بسیاری را بی‌پاسخ گذاشته است. همچنین، تحقیقات هنوز تأیید نکرده‌اند که آیا جویدن آدامس نانوپلاستیک نیز آزاد می‌کند یا خیر.
راهکارهای پیشگیری
برای کاهش خطر مواجهه با میکروپلاستیک‌ها، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
- مصرف آدامس‌های طبیعی و ارگانیک را ترجیح دهید.
- از نوشیدن مایعات از بطری‌های پلاستیکی یک‌بارمصرف بپرهیزید.
- خانه و محیط‌های زندگی خود را با روش‌های مناسب و ایمن نظافت کنید.
دیدگاه‌های کارشناسان
برخی از کارشناسان معتقدند که خطرات میکروپلاستیک‌ها ممکن است بزرگ‌نمایی شده باشد، درحالی‌که برخی دیگر به کاستی‌ها در تحقیقات فعلی اشاره دارند. این اختلاف‌نظرها نشان می‌دهد که مطالعات بیشتری برای درک کامل دامنه این مشکل و تهدیدات واقعی آن مورد نیاز است.
تفکرات پایانی
کشف آزادسازی میکروپلاستیک‌ها از آدامس به ما یادآوری می‌کند که میکروپلاستیک‌ها چگونه به زندگی روزمره ما نفوذ کرده‌اند. اگرچه خطرات دقیق این ذرات همچنان مشخص نیست، آگاهی و کاهش مصرف منابع پلاستیکی می‌تواند گام بزرگی برای سلامت ما و محیط زیست باشد.
نظر شما چیست؟ آیا شما آدامس می‌جوید؟ چه اقداماتی برای کاهش تماس با میکروپلاستیک‌ها انجام می‌دهید؟ دیدگاه خود را با ما در بخش نظرات به اشتراک بگذارید!
دیدگاه ها