خاموشی آرام دوقلوهای وویجر؛ افسانه‌ای‌ترین کاوشگران فضایی ناسا در انتهای راه

کاوش در گستره‌های وسیع و ناشناخته‌ی فضا به مدت پنج دهه، اثری عمیق بر دوقلوهای وویجر گذاشته است؛ کاوشگرانی که همچنان به‌عنوان نمادی مؤثر از توانایی علمی بشری می‌درخشند. اما کاهش تدریجی توانایی‌های آن‌ها گواهی است بر چالش‌های بی‌پایان تسخیر فضا.

ماجرای آغازین سفر وویجرها

در سال ۱۹۷۷، ناسا دو کاوشگر وویجر را به بهره‌برداری از هم‌ترازی خاص سیاره‌های بیرونی منظومه شمسی روانه‌ی فضا کرد. این فرصت، که هر ۱۷۶ سال یک‌بار رخ می‌دهد، اجازه داد که وویجرها مأموریتی منحصربه‌فرد برای مطالعه‌ی مشتری، زحل، اورانوس و نپتون انجام دهند. مأموریت اصلی فضاپیماها در دهه‌ی اول پایان یافت، اما ناسا تصمیم گرفت که سفر آن‌ها در اعماق فضای میان‌ستاره‌ای ادامه یابد.

چالش‌های موجود در حفظ انرژی

فضاپیماهای وویجر از منابع انرژی هسته‌ای مبتنی بر پلوتونیم استفاده می‌کنند، چراکه در فاصله‌های بسیار دور از خورشید، انرژی خورشیدی قابل اتکا نیست. اما این منابع نیز سالانه تقریباً چهار وات از توان خود را از دست می‌دهند. از این رو، دانشمندان ناسا برای کاهش مصرف انرژی مجبور به خاموشی تدریجی ابزارها شده‌اند. در حال حاضر، تنها سه ابزار عملیاتی بر روی هر یک از کاوشگرها فعال باقی مانده است.

«وویجرها از زمان پرتاب، ستارگان ارزشمند ما در فضای دوردست بوده‌اند و می‌خواهیم تا حد امکان آن‌ها را زنده نگه داریم. بااین‌حال، برق رو به اتمام است.»

– سوزان داد، مدیر پروژه وویجر در ناسا

تصمیمات سرنوشت‌ساز برای سال‌های آینده

براساس بیانیه‌ی ناسا، برنامه‌ریزی شده است که در سال ۲۰۲۶، باقی‌مانده‌ی ابزارهای کلیدی خاموش شوند تا اطمینان حاصل شود که دست‌کم یک ابزار در هر کاوشگر تا دهه‌ی ۲۰۳۰ فعال باقی بماند. این تلاش، به احتمال زیاد واپسین روزهای مأموریت دوقلوها را تضمین خواهد کرد.

دستاوردهای بی‌بدیل وویجرها

دوقلوهای وویجر اولین فضاپیماهایی بودند که مرزهای منظومه شمسی را ترک کردند. آن‌ها نخستین مشاهدات مستقیم از محیط میان‌ستاره‌ای را فراهم کردند و اطلاعات ارزشمندی درباره‌ی ذرات باردار پرسرعت، پرتوهای کیهانی و خواص محیط فضا ارائه دادند. این دستاوردها همچنان به فهم عمیق‌تری از محیط خارج از منظومه شمسی کمک می‌کنند.

نتیجه‌گیری

با نزدیک شدن به پایان مأموریت وویجرها، باید به یاد داشته باشیم که این کاوشگران افسانه‌ای به‌عنوان نمادی از قدرت مهندسی و کنجکاوی علمی بشری باقی خواهند ماند. با هر لحظه‌ای که سپری می‌شود، آن‌ها ما را به قلمروهایی راهنمایی می‌کنند که هیچ کاوشگر دیگری پیش از آن‌ها ندیده است. مأموریت وویجرها گواهی روشن است بر اراده‌ی بشری برای کاوشگری و دانش‌اندوزی.